Początkiem drogi dziecka do umiejętności czytania jest akt inicjacji poprzez wprowadzenie wizytówki“. Irena Majchrzak zachęca do rozpoczynania nauki czytania i pisania od własnego imienia dziecka. W imieniu zawarta jest bowiem ogromna moc, z nim się utożsamiamy, jest źródłem wzruszenia, wyróżnia nas spośród innych ludzi a zarazem jest pomostem łączącym nas z innym człowiekiem i całą społecznością. Autorka tejże metody na podstawie obserwacji stwierdza, że dzieci ze zdwojoną uwagą chłoną wszystko co jest związane z ich imieniem. Ponadto, ponieważ doskonale znają brzmienie swojego imienia z łatwością przyswajają sobie informacje o fonetycznych funkcjach liter, które się na nie składają – czyli w naturalny sposób uzmysławiają sobie, że słowo napisane znaczy to samo co słowo mówione. Zdaniem autorki metody największe korzyści odnoszą dzieci najmłodsze, ponieważ będą one miały szansę swobodnego, wolnego od przymusu obcowania z pismem na długo przedtem, nim doświadczą, że należy ono do sfery objętej szkolną dyscypliną. Otrzymanie kartki z własnym imieniem powinno być elementem pomagającym w orientacji i w przestrzeni. Znaczki, którymi oznacza się miejsca w szatni, łazience stają się zbyteczne, ponieważ symbol tożsamości dziecka, abstrakcyjny napis już dziecko trzyletnie jest w stanie zrozumieć. Za pomocą wprowadzonego słowa-klucza każde dziecko może w najłatwiejszy i najbardziej naturalny dla siebie sposób odkryć alfabetyczną strukturę pisma. Jest to relacja znaczeniowa między wyrazem napisanym a słowem mówionym. Dziecko odkrywa, że napisany wyraz jest nośnikiem tego samego znaczenia, co słowo mówione i że kompozycja liter w wyrazie zależy od brzmienia tego słowa. Np. Ola otrzymując wizytówkę – swoje imię rozumie, że to ona sama nadaje znaczenie napisanemu słowu Ola i że to ją samą to słowo oznacza. Kontakt z własnym imieniem niesie duży ładunek emocjonalny, co sprzyja dalszej drodze poznania. Dziecko ma możliwość zwrócić uwagę na szczególne brzmienie swego imienia i zaobserwować, że wystąpiły w nim różne, określone litery. Jest to dla niego bardzo istotne, ponieważ uczy się ono liter przez obserwację – z pismem styka się przecież w różnych sytuacjach, a dorośli powinni jedynie ten kontakt umacniać.